W 1866 roku Legnica stała się siedzibą sztabu 18 brygady piechoty, w skład której wchodził 7 pułk grenadierów. Po powrocie z wojny francuskiej wojsko w Legnicy kwaterowało w mieszkaniach obywateli miasta, co dla coraz bogatszych mieszczan było coraz bardziej kłopotliwe. Rozrzucenie pułku na terenie miasta trudno było pogodzić także z prawidłowym szkoleniem i dyscypliną żołnierzy. Dlatego wkrótce podjęto decyzję o budowie stałych koszar. Umiejscowiono je przy obecnej ul. Hutników (która do 1945 r. nosiła nazwę Grenadierenstraße). Budowę pierwszego skrzydła koszar, położonego frontem do wspomnianej ulicy, rozpoczęto w 1874 r., a zakończono 1 października 1877 r. Jako budulca, użyto cegły wyprodukowanej w leżącej w pobliżu (przy obecnej ul. J. Kilińskiego) cegielni Gottfrieda Bienwalda. Uroczystość otwarcia koszar odbyła się, z udziałem cesarza, w kasynie oficerskim. W budynku zakwaterowano żołnierzy I batalionu.

Koszarowiec dla II batalionu, leżący wzdłuż ul. Sejmowej, budowano w latach 1879-1881. Żołnierze wprowadzili się do niego 21 września 1881 r., po powrocie z manewrów. W rok później 13 września 1882 r. zakończono budowę trzeciego koszarowca. W budynku został zakwaterowany na stałe batalion fizylierów, który dotychczas stacjonował w Lwówku Śląskim.

Koszary nie były jedynym obiektem wybudowanym w tym czasie dla grenadierów. Jednocześnie z koszarami, przy ul. Chojnowskiej, wybudowano szpital wojskowy. Pierwszych chorych przyjęto w nim 2 lipca 1877 roku. Ponadto grenadierzy posiadali strzelnicę na wzgórzu Zwycięstwa (zlikwidowaną, gdy władze miasta postanowiły przeznaczyć ten teren na park), oraz dalsze strzelnice, m.in. w Piątnicy i Pątnowie. Mieli także własne kąpielisko. Najpierw funkcję tą pełniła Kaczawa w rejonie Starych Piekar. Później zostało przeniesione do Pątnówka, gdzie na potrzeby wojska wzniesiono specjalny dom. Plac ćwiczeń znajdował się nad Kaczawą, w rejonie obecnej ul. Bielańskiej, a plac do musztry na błoniach, w rejonie obecnego stadionu klubu piłkarskiego "Miedź Legnica'. Pułk posiadał także własny poligon. Do 1905 roku rolę tą pełniły łąki w rejonie Dobrzejowa. Później poligon przeniesiono w rejon Lipiec. Teren ten do dziś służy wojsku.

Duża ilość inwestycji wojskowych prowadzona na terenie rejencji legnickiej w stosunkowo krótkim czasie sprawił, że w 1878 roku w Legnicy powstał garnizonowy zarząd budowy obiektów wojskowych obejmujący zasięgiem Görlitz, Łęknicę, Lubań Śląski, Chojnów, Lwówek Śląski, Jawor, Lubin i Legnickie Pole. Od 1904 roku urząd ten otrzymał nazwę Królewskiego Wojskowego Urzędu Budowlanego. Legnica stała się też w tym okresie siedzibą 6 śląskiej brygady żandarmerii, która obejmowała swym zasięgiem obszar niemal całej rejencji legnickiej.

W 1998 r nowopowstała Wyższa Szkoła Zawodowa w Legnicy, otrzymała od Skarbu Państwa działki wraz z budynkami. Darowizna obejmuje cały dawny kompleks koszarowy grenadierów.

Niezwłocznie przystąpiono do sporządzenia niezbędnej dokumentacji budowlanej uwzględniającej zachowanie zabytkowego charakteru obiektów i uzyskania wymaganych zezwoleń.

Wartość kosztorysowa remontu budynku głównego zaplanowanego na lata 1998/1999 zamyka się ogólną kwotą 20 627 243,52 zł. Rewaloryzacja części chronionej przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków obejmowała: zabytkową elewację z odtworzeniem elementów architektonicznych , odtworzenie krat ozdobnych w oknach piwnicznych, wymiana stolarki drzwiowej zewnętrznej, wymiana stolarki okiennej w obiekcie z zachowaniem pierwotnych kształtów i podziału (okna łukowe, promieniowe), remont zabytkowego ogrodzenia wokół kompleksu z odtworzeniem elementów zniszczonych oraz remontem istniejących.